Беларускi дзяржаўны унiверсiтэт
Гістарычны факультэт
Кафедра гiсторыi Беларусi старажытнага часу i сярэднiх вякоў
Рэферат па
тэма: Грамадска-палітычнае жыццё Беларусі у пасляваенны перыяд (1945 - 1991)
Падрыхтаваў:
студэнт 4 курса, 7 групы
Новiкаў Ю.М.
Мiнск, 2009
План
Грамадска-палітычнае жыццё Беларускай ССР у пасляваенны
час (1945- 1991 гг.)
Дадатак
Літаратура
Грамадска-палітычнае жыццё Беларускай ССР у
пасляваенны час (1945- 1991 гг.)
Заканчэнне
вайны парадзіла вялікія надзеі у грамадстве. Сярод насельніцтва узніклі таксама
спадзяванні на перамены у палітычным жыцці, бо многія пачалі ужо задумвацца над
будучым лесам сацыялізму. Аснову "крытычнай масы" складалі былыя
удзельнікі вайны, інтэлігенцыя, моладзь, якія уносілі прапановы аб неабходнасці
рэфармавання палітычнай сістэмы і структуры улады у краінею Выказваліся думкі
аб абмежаванні тэрмінау знаходжання на выбарных пасадах, увядзення спаборніцтва
кандыдатау пры выбарах у саветы, недапушчальнасці падмены палітычнага
кірауніцтва адміністрацыйным. Але стыхійны пратэст супраць панаваушай сістэмы,
які ішоу знізу, хутка пачау згасаць, бо перамогу атрымала жорсткая лінія,
накіраваная на узмацненне таталітарызму.
У пасляваенныя гады ў
СССР і БССР захоўвалася палітычная сістэма, якая склалася ў 20–30-я гады і была
замацавана ў Канстытуцыі СССР 1936 г. і Канстытуцыі БССР 1937 г. Дэкларуючы на словах дэмакратычныя свабоды, палітычны рэжым па сутнасці сваёй заставаўся
таталітарным.
Першым крокам у вяртанні
да мірнага жыцця (да даваеннай палітычнай арганізацыі) былі выбары ў Вярхоўны
Савет СССР (1946), у Вярхоўны Савет БССР (1947) і мясцовыя Саветы рэспублікі
(1948). Яны прайшлі пры высокай актыўнасці выбаршчыкаў, у святочнай атмасферы.
Савецкія людзі галасавалі за прадстаўнікоў "непарушнага блока камуністаў і
беспартыйных", успрымалі гэтыя выбары як своеасаблівы паказчык вяртання да
мірнага жыцця і звязвалі з імі надзеі на будучыню. Пачуццё гонару за сваю
зямлю, якая адраджалася з попелу намаганнямі тысяч людзей, павялічвала пачуццё
ўласнай годнасці народа, жаданне зрабіць новае пасляваеннае жыццё лепшым,
святлейшым.
Але ў пасляваенныя гады
новая хваля рэпрэсій прыйшла на Беларусь – чарговыя арышты, дэпартацыі людзей
на спецпасяленні і ссылку, абмежаванні на некаторыя віды дзейнасці і г.д.
Рэпрэсіі праводзіліся з часу вызвалення рэспублікі ад нямецка-фашысцкіх
захопнікаў па 1952 год. Асабліва яскрава гэта праявілася ў дзейнасці Л. Цанавы,
які ўзначаліў органы дзяржаўнай бяспекі рэспублікі ў 1938–1951 гг., справе
Севіча 1951 г. – Наркама асветы рэспублікі, кампаній, накіраваных супраць
дзеячоў культуры і г.д.
Вострай была палітычная
сітуацыя ў заходніх абласцях Беларусі. Тут прадоўжылі ўзброеную барацьбу
супраць савецкай ўлады групы асоб, якія супрацоўнічалі ў час акупацыі з
фашыстамі, атрады Арміі Краёвай і іншыя. Становішча ўскладняла тое, што іх у
пэўнай меры падтрымлівалі незадаволеныя сяляне, людзі, якія незаслужана
пакутавалі ад рэпрэсій і проста з цяжкім, неадназначным лёсам. Гэта стварала ў
некаторым сэнсе сацыяльную базу для антысавецкай барацьбы. Ахвярамі яе
станавіліся не толькі партыйныя і камсамольскія актывісты, урачы, настаўнікі,
ваенаслужачыя, але і звычайныя сяляне.
Так, у лютым 1946 г. бандыты ўчынілі 120 забойстваў, 190 грабяжоў і 18 разбояў. Увосень гэтага ж года імі было
здзейснена яшчэ 838 вылазак, у тым ліку 43 дыверсіі, 120 падпалаў. Трэба
адзначыць, што дзейнасць большасці з гэтых груп і фарміраванняў мела не столькі
палітычны, колькі крымінальны характар.
Аднак складаная
сітуацыя была не толькі ў заходніх раёнах. Зладзейска-грабежніцкія банды і
групы дзейнічалі на ўсёй тэрыторыі рэспублікі. Яны не ставілі ніякіх палітычных
мэтаў, проста рабавалі і забівалі. Так, толькі ў 1947 г. ў Мінскай вобласці органы міліцыі ліквідавалі 34 такія банды з агульнай колькасцю 155
чалавек.
Ліквідацыя крымінальных
банд была завершана ў 1948 г.
Смерць Сталіна 5
сакавіка 1953 г. падштурхнула даўно наспеўшы працэс аднаўлення грамадства. Ён
закрануў усе сферы жыцця грамадства – палітычную, эканамічную, сацыяльную,
духоўную. "Хрушчоўская адліга", ХХ з’езд КПСС (1956 г.) з яго выкрываннямі культу асобы выклікалі глыбокія змены ў грамадска-палітычнай свядомасці.
Гэта стала спрыяльнай глебай для ажыўлення навукі, літаратуры, мастацтва.
Былі зроблены некаторыя
намаганні па ўдасканаленню палітычнай сістэмы. Ужо ў 1953–1956 гг. было пачата
правядзенне лініі на пашырэнне правоў саюзных рэспублік у дзяржаўным,
эканамічным і культурным будаўніцтве.
У першай палове 60-х
гг. мела месца перабудова дзяржаўных і грамадскіх арганізацый па вытворчаму
прынцыпу (прамысловыя і сельскія), але праз два гады быў адноўлены
тэрытарыяльна-вытворчы прынцып іх пабудовы.
Працэс аднаўлення
грамадства, які разгарнуўся ў 50-я гады, востра паставіў задачу выпрацоўкі
стратэгічнага курсу. Ім стала "разгорнутае будаўніцтва камунізму",
абгрунтаванае ў Праграме КПСС, якая была прынята на ХХІІ з’ездзе партыі (1961).
Значныя паказчыкі эканамічнага росту, дасягнутыя да пачатку 60-х гадоў, высокія
тэмпы сярэднегадовага прыросту нацыянальнага даходу, вялікія поспехі ў
некаторых галінах (напрыклад, у асваенні космасу) прывялі да памылковых вывадаў
праграмы аб стане эканомікі, грамадства наогул і аб іх магчымасцях у бліжэйшай
будучыні. Былі дапушчаны пралікі ў выяўленні перспектыў як унутранага развіцця
краіны (стварэнне матэрыяльна-тэхнічнай базы камунізму да 1980 г.), так і міжнародных абставін (вывад аб паглыбленні агульнага крызісу капіталізму).
З другой паловы 70-х
гадоў канцэпцыя пабудовы камунізму атрымала лагічны працяг у канцэпцыі
развітога сацыялістычнага грамадства. Апошняя стала крыніцай дагматызму ў
тэарэтычнай думцы.
Эканамічныя рэформы
60-х гг. таксама патрабавалі дэмакратычных змен у жыцці грамадства. Толькі яны
не наступілі. Дэмакратычныя працэсы былі заблакіраваны сіламі бюракратычнага
кансерватызму. Грамадскі ўздым паступова змяніўся расчараваннем, і тэзіс аб
пабудове развітога сацыялізму не толькі не змяніў грамадска-палітычную
атмасферу, настрой людзей, але нават выклікаў іронію.
З сярэдзіны 50-х гадоў
неаднаразова рабіліся спробы павялічыць ролю Саветаў у кіраванні дзяржавай і
грамадствам. Для таго каб зрабіць дэпутацкую дзейнасць больш выніковай, ствараліся
пастаянныя камісіі на розных напрамках дзейнасйці. Так, у 1977 г. мясцовыя Саветы рэспублікі стварылі 10360 пастаяных камісій, у якія ўвайшлі 67093 дэпутатаў –
87% ад агульнай іх колькасці.
Аднак рэальная ўлада
знаходзілася ў руках партыйных камітэтаў. І наогул ўсё грамадска-палітычнае
жыццё было строга рэгламентавана і цэнтралізавана.
Кіруючай сілай
беларускага грамадства з’яўлялася Кампартыя Беларусі. Яе колькасць павялічылася
з 48,2 тыс. камуністаў у 1946 г. да 688тыс. у 1985 г.
Важную ролю ў
палітычнай структуры і жыцці грамадства ігралі грамадскія арганізацыі – гэта
перш-наперш прафсаюзы (яны павялічыліся з пасляваеннага часу з 350 тыс. да 5
млн. чалавек у сярэдзіне 80-х гг.), якія ўключалі ў сябе амаль ўсіх працуючых,
і Ленінскі камуністычны Саюз моладзі (колькасць яго членаў пасля вайны была
ледзь больш за 200000, к сярэдзіне 80-х – каля 1,5 млн. чалавек), які ахопліваў
амаль усю моладзь. Аднак дзейнасць грамадскіх арганізацый была заарганізавана,
цвёрда цэнтралізавана і паступова пачала пакідаць усё менш месца для ініцыятывы
асобнага чалавека, актыўнасць іх членаў усё больш фармалізавалася.
Трэба адзначыць, што
сярод кіраўнікоў рэспублікі, нягледзячы на вельмі негатыўныя адносіны да былога
партыйнага кіраўніцтва ў нашы дні, былі і даволі аўтарытэтныя, кампетэнтныя
людзі. І сёння з павагай ўспамінаюць К.Т. Мазурава – першага сакратара ЦК КПБ з
1956 па 1965 гг., С.В. Прытыцкага – Старшыню Вярхоўнага Савета БССР з 1968 па
1971 гг., П.М. Машэрава – Першага Сакратара ЦК КПБ з 1965 па 1980 гг. і інш.
Асабліва яскравай з’яўляецца асоба П.М. Машэрава, а перыяд яго кіраўніцтва –
гэта перыяд развіцця эканомікі высокімі тэмпамі.
Усплеск грамадскай
актыўнасці быў звязаны з абмеркаваннем і прыняццем Канстытуцыі СССР 1977 г. і Канстытуцыі БССР 1978 г. Іх вартасцю была арыентаванасць на абарону сацыяльных гарантый
людзей.
Утварэнне палітычных
партый і аб’яднанняу сведчыла аб глыбокіх пераутварэннях у грамадскім жыцці і
развіцці дэмакратыі. Нягледзячы на невялікі колькасны склад, яны садзейнічалі
узнікненню у рэспубліцы парламенцкай апазіцыі, пашырэнню правоу грамадзян,
плюралізму мыслення, пошуку новых падыходау да вырашэння складаных праблем
грамадскага жыцця.
Дадатак
З Канстытуцыі (Асноунага закона) БССР ( 1978 г.)
1.
Асновы грамадскага ладу і палітыкі БССР
Глава
1
Палітычная
сістэма
Артыкул
2. Уся улада у Беларукай ССР належыць народу.
Народ
ажыццяуляе дзяржауную уладу праз Саветы народных дэпутатау. Якія складаюць
палітычную аснову Беларукай ССР.
Усе
іншыя дзяржауныя органы з’яуляюцца падкантрольнымі і падсправаздачнымі Саветам
народных дэпутатау.
Артыкул
6. Кіруючай і накіроувачай сілай савецкага грамадства. Ядром яго палітычнай
сістэмы, дзяржауных і грамадскіх арганізацый з’яуляецца Камуністычная партыя
Савецкага Саюза. КПСС існуе для народа і служыць народу.
Узброеная
марксісцка- ленінскім вучэннем, КПСС вызначае генеральную перспектыву развіцця
грамадства, лінію унутранай і знешняй палітыкі СССР, кіруе вялікай стваральнай
дзейнасцю савецкага народа, надае планамерны, навукова абгрунтаваны характар
яго барацьбе за перамогу камунізму.
Усе
партыйныя арганізіцыі дзейнічаюцб у рамках Канстытуцыі СССР.
Артыкул
7. Прафесіянальныя саюзы, Усесаюзны Ленінскі Камуністычны Саюз Моладзі,
кааператыуныя і іншыя грамадскія арганізацыі у адпаведнасці са сваімі
статутнымі задачамі удзельнічаюць у кіраванні дзяржаунымі і грамадскімі
справамі, у вырашэнні палітычных, гаспадарчых і сацыяльна- культурных пытанняу.
Артыкул
8. Працоуныя калектывы удзельнічаюць у абмеркаванні і вырашэнні дзяржауных і
грамадскіх спрау, у планаванні вытворчасці і сацыяльнага развіцця, у
падрыхтоуцы і растаноуцы кадрау, у абмеркаванні і вырашэнні пытанняу кіравання
прадпрыемствамі і установамі, паляпшэння умоу працы і быту, выкарыстання
сродкау, прызначаных для развіцця вытворчасці, а таксама на сацыяльна- культурныя
мерапрыемствы і матэрыяльнае заахвочванне…
Літаратура
1. Гісторыя Беларусі / Пад рэд. А. Г. Каханоускага і інш. – Мн.: "Экаперспектыва",
1997.
2. Гісторыя Беларусі. У 2 ч. Ч. 2. XIX- XX стагоддзі: Курс
лекцый / П. І. Брыгадзін, У.Ф. Ладысеу, П.I. Зялінскі і інш. . – Мн.: РІВШ БДУ, 2002.
3. Гісторыя Беларусі. У 2 ч. Ч. 2. Люты 1917 г. -2004 г. / Я. К. Новік, Г. С. Марцуль.- 2- е выд. –Мн.:Выш. шк., 2006.
Другие работы по теме:
Максім Гарэцкі. Аповесць Ціхая плынь
Аповесць «Ціхая гоіынь» Максім Гарэцкі пісаў на працягу трынаццаці гадоў. Канчатковы яе ва-рыянт выйшаў у 1930 годзе. «Ціхая плынь» — аповесць-даследаванне. Расказваючы пра свайго героя, апісваючы яго кароткае цяжкае жыццё, Максім Гарэцкі даследуе сацыяльныя ўмовы, у якіх рос хлопчык Хомка. Адначасова з гэтым аў-тар нібы заглянуў у таямніцы жыцця і адкрыў для сваіх суайчыннікаў незлічоныя духоўныя скарбы народа, адметныя народныя характары, сціплыя, прасякнутыя дабрынёй і вераю ў яе.
Паэма Францішка Багушэвіча Кепска будзе другое.
Самым вялікім па памеры вершаваным творам Ф. Багушэвіча з'яўляецца паэма «Кепска будзе!» Твор напісаны ў паслярэформенны час і адлюст-роўвае жыццё бяднейшай часткі тагачаснай вёскі, жыццё бязрадаснае і гаротнае.
Першы народны артыст Беларусі драматургічная спадчына Уладзіслава Галубка.
Тэматыка драматычных твораў У. Галубка даволі разнастайная. У іх уздымаюцца маральна-этычныя праблемы ("Душагубы"), крытыкуюцца царскія чыноўнікі і суддзі, сацыяльна-палітычныя парадкі ў царскай Расіі ("Пісаравы імяніны", "Суд"), адлюстроўваецца жыццё ў Заходняй Беларусі ("Краб", "Белы вянок") і барацьба сялян у часы рэвалюцыйных хваляванняў ("Бязвінная кроў").
Вобраз радзімы ў творчасці У. Караткевіча
Вобраз радзімы ў творчасці Караткевіча раскрываецца, калі ён піша пра бясконцую роўнядзь веснавой паводкі на Палессі (апавяданне «Блакіт і золата дня»), калі любуецца магутным шматвекавым дубам у апа-вяданні «Дрэва вечнасці», калі думае пра трагічны лёс сваіх герояў (апавяданне «Кніганошы»), калі з трыво-гай і болем і, адначасова, з захапленнем і радасцю апа-вядае пра Палессе ў нарысе «Званы ў прадоннях азёр» і калі натхнёна вітае ў сваіх нарысах Віцебск і Тураў.
Пачынальнік вялікай прозы творчасць Ядвігіна Ш.
Ядвігін Ш. (сапраўдныя імя і прозвішча пісьменніка Антон Лявіцкі) увайшоў у беларускую літаратуру як навеліст, нарысіст, фельетаніст, перакладчык, аўтар аднаго з першых беларускіх раманаў. Пісаў ён на беларускай, польскай і рускай мовах. Першыя апавяданні пісьменніка лічацца мастацкімі апрацоўкамі, інтэрпрэтацыямі народных жартаў, анекдотаў, гутарак, казак, нагадваюць байкі ў прозе і характарызуюцца вострай сатырычнай скіраванасцю.
Водгук на паэму Ф. Багушэвіча Кепека бу-дзе
Паэма Францішка Багушэвіча «Кепска будзе!» — самы буйны паэтычны твор пісьменніка, які праўдзіва расказвае аб жыцці народаў Расіі і Беларусі, аб цяжкай долі прыгонных сялян. Паэма вельмі цікавая, ад-метная, яна не падобная да твораў В. Дуніна-Марцін-кевіча ці Паўлюка Багрыма. Паэме не ўласцівыя сродкі рамантызму, а, наадварот, ёй характэрны фальклорныя матывы, якія Багушэвіч пераасэнсоўвае і паказвае, што трагічны лёс чалавека з народа залежыць не ад таго, што ён няўдачлівы, што яму не шанцуе ў жыцці, а ад сацыяльных умоў.
Асаблівасці Лірыкі Максіма Танка
Паэзія Максіма Танка ўражвае разнастайнас-цю тэм, вобразаў, форм, творчым засваеннем на-цыянальнай паэтычнай традыцыі і наватар-ствам. I ўсё ж галоўная тэма, якая праходзіць праз усю творчасць М. Танка, — Радзіма ў са-мых розных яе праявах: гісторыя і яе адлюс-траванне ў легендах і паданнях, праца, песні, мары народа, маляўнічая прырода, мілагучная родная мова.
Выкрыццё Гарлахвацкага і гарлахватчыны ў камедыі К.Крапівы Хто смяецца апошнім
Здаецца, зусім нядаўна памёр народны пісьменнік Беларусі Кандрат Кандратавіч Крапіва. Аднак прайшло ўжо восем год, цэлых восем год... Усё гэта сумна, калі не думаць пра тое, колькі цікавага і карыснага напісаў і пакінуў нам гэты таленавіты чалавек за сваё доўгае жыццё. Хто не ведае яго сатырычных баек, шматлікіх вер-шаў, арыгінальных п'ес? Драматургію Кандра-та Крапівы складаюць такія творы, як «Канец дружбы», «3 народам», «Людзі і д'яблы» і іншыя, але самай цікавай, на маю думку, з'яў-ляецца камедыя «Хто смяецца апошнім», напісаная ў тысяча дзевяцьсот трыццаць дзе-вятым годзе.
Міфалагічныя вобразы ў паэме Тарас на Парнасе.
У раскрыцці галоўнай ідэі паэмы "Тарае на Парнасе" вялікае значэнне маюць міфалагічныя вобразы. Праз усю паэму праходзідь думка аб новай літаратуры, высмейваецца кансерватызм дваранскай літаратуры і ўзносіцца талент пісьменніка.
Вобраз Тараса ў паэме Тарас на Парнасе.
Паэма "Тарас на Парнасе" мае глыбокі сэнс. На першы погляд здаецца, што гэта звычайны жартоўны твор. Але тут выяўлены неардынарны погляд аўтара на жыццё сялян. Вобраз Тараса, галоўнага героя твора, увасабляе характэрныя рысы ўсяго беларускага народа.
Сымон Музыка
БЕЛАРУСКІ МУЗЫКА-АРФЕЙ (ПА ПАЭМЕ ЯКУБА КОЛАСА "СЫМОН-МУЗЫКА") Паэма "Сымон-музыка" ў творчасці Якуба Коласа займае адметнае месца. Яна, як і многія іншыя творы беларускіх пісьменнікаў ("Курган" Я. Купалы, "Люцыян Таполя" М. Танка, "Сады вятроў" Я.
Літаратура перыяду Вялікай Айчыннай вайны
Лёс Беларусі ў вайне. Гераізм савецкіх людзей. Вайна і літаратура. Пісьменнікі-франтавікі, удзельнікі партызанскага і падпольнага руху. Творчасць паэтаў, якія загінулі ў гады вайны. Складанасць ваенных падзей і калізій у адлюстраванні літаратуры. Франтавы і партызанскі друк. Фальклор ваеннага часу.
Декларация о государственном суверенитете Республики Беларусь
Введение 1 История Список литературы Введение Декларация о государственном суверенитете Республики Беларусь Декларация провозгласила «полный государственный суверенитет Республики Беларусь как верховенство, самостоятельность и полноту государственной власти республики в границах ее территории, правомочность ее законов, независимость республики во внешних отношениях».
Танк Максім
(сапр. Скурко Яўген), нарадзіўся 17.09.1912 г. у вёсцы Пількаўшчына Мядзельскага раёна Менскай вобласці ў сялянскай сям'і. Скончыў пачатковую польскую школу, вучыўся ў Вілейскай расейскай і ў Радашковіцкай беларускай гімназіях, з апошняй быў выключаны за ўдзел у школьнай забастоўцы. Потым вучыўся ў віленскіх беларускай, расейскай гімназіях.
Дзяржаўна-прававое значэнне Першага з езда Саветаў БССР.
Нягледзячы на абвешчанае савецкай уладай у першых законах права нацый на самавызначэнне, урад РСФСР не спяшаўся даць гэта права беларускаму народу. Аднак пэўныя грамадска-палітычныя тэндэнцыі, актыўная дзейнасць Рады БНР на міжнароднай арэне паставіля пытанне на павестку дня савецкай дзяржавы.
Рассадин, Сергей Евгеньевич
Сергей Евгеньевич Рассадин — белорусский историк, археолог, геральдист; доктор исторических наук, профессор истории. В 1981 году окончил историко-филологический факультет Гомельского государственного университета. Обучался в аспирантуре Института истории Академии наук (АН) БССР (1981—1984).
Гістарыяграфія і крыніцы вывучэння Другой сусветнай і Вялікай Айчыннай войнаў
Гістарычная навука Беларусі прайшла складаны і супярэчлівы шлях развіцця, асабліва ў савецкі час. Склалася сістэма ўстановаў гістарычнага профілю, падрыхтаваны кваліфікаваныя кадры даследчыкаў, назапашаны вялікі аб’ём гістарычных ведаў. Гістарычная навука не можа развівацца без аналіза набытых звестак, вызначэння ўкладу асобных вучоных і калектываў у вырашэнне навуковых праблемаў.
Филиппинская операция 1944 1945
Филиппинская операция (1944—1945) Филиппинская операция (20 октября 1944 — 2 сентября 1945) — стратегическая военная операция вооружённых сил США, Австралии, Филиппин и Мексики против японских войск в ходе Второй мировой войны с целью освобождения Филиппин.
Новейшее время
План Введение 1 1918—1938 2 1939—1945 3 1945—1991 4 1991 — Настоящее время 5 Без точной даты Введение Новейшее время — период в истории человечества с 1918 года по нынешнее время. В советской историографии господствовала точка зрения, согласно которой началом новейшего времени считался 1917 год, когда в России произошла социалистическая революция.
Реферат Беларуская ССР у гады новай эканамічнай палітыкі
Грамадска-палітычнае жыццё БССР у 20-х гадах. Палітыка беларусізацыі, развіццё культуры. Эканоміка БССР у перыяд НЭП. Сутнасць і значэнне новай эканамічнай палітыкі. Развіцце сельскай гаспадаркі Беларусі. Прычыны згортвання новай эканамічнай палітыкі.
Беларусь – незалежная дзяржава
Абвяшчэнне незалежнасці Рэспублікі Беларусь. Грамадска-палітычнае жыццё, сацыяльна-эканамічны стан Рэспублікі Беларусі ў 1991-2003 гг. Праграмы развіцця эканомікі рэспублікі. Перадумовы ўключэння Беларусі ў працэс эфектыўнага міжнароднага падзелу працы.
Беларуская эміграцыя ў гады Другой сусветнай вайны
Складаныя міжнародныя абставіны напярэдадні Другой сусветнай вайны. Палітычнае размежаванне эміграцыі. Крызіс беларускай культуры. Нацыянальна-культурныя патрэбы беларускага дыяспары. Умацаванне беларускіх школ, пашырэнне выкарыстання беларускай мовы.
Заходняя Беларусь у складзе Польшчы
Прамысловасць Заходняй Беларусi пасля вайны. Эксплуатацыю прыродных багаццяу Заходняй Беларусi польская улада. Зямельная рэформа у пачатку 20-х гадоу. Знiшчэння беларускай мова. Культурнае жыццё беларускага народа. Польская буржуазія і памешчыкі.
Станаўленне беларускай нацыі ў XIX-пач. XX стст.
Сацыяльна-палітычнае развіццё Еўропы ў другой палове XIX ст. Асноўныя прыкметы і ўмовы станаўлення беларускай нацыі. Дзейнасць беларускіх рэвалюцыйных арганізацый. Ідэалогія "заходнерусізму" і яе рысы. Фарміраванне асноўных элементаў беларускай нацыі.
Беларуска-польскія культурныя сувязі ў 1945-1991 гадах
Разглядаючы культурныя дачыненні, трэба адзначць, што да іх адносяцца розныя формы культурнага абмену, успрыманне беларускай культуры ў Польшчы, грамадска-палітычныя і культурныя чыннікі, якія спрыялі ці перашкаджалі развіццю культур абедзвюх краін.
Конспект по истории Беларуси
VI БЕЛАРУСЬ У СКЛАДЗЕ РЭЧЫ ПАСПАЛИТАЙ (II палова XVI ст.) 1. Люблинская уния 1569. Вытоки и змест. 3. Рэлигийна-царкоуная Берастейская уния 1596 г. Сутнасць унияцтва.
Грамадска-палітычнае жыццё Беларусі у канцы ХIХ ст
Развіццё лібералізму на тэрыторыі Заходніх губерняў. Працоўны рух, прапаганда марксізму і адукацыя рабочых саюзаў. Дзейнасць польскіх і габрэйскіх нацыянальна-палітычных арганізацый, іх уплыў на сацыяльную жыццё. Правядзенне сялянскай рэформы 1861 г.
Перыядычны друк як спецыфічная сістэма гістарычных крыніц
Сістэматызацыя перыядычных выданняў. Характарыстыка этапiв развiцця перыядычнага друку на Беларусi: станаўленне i ўмацаванне расiйскага афiцыйнага друку на Беларусi; з’яўленне i распаўсюджванне неафiцыйнага друку; Перыяд партыйнай манаполіі на друк.
Сымон Будны 2
Сымон Будны С. Будны — сапраўдны майстра літаратурнага перакладу. Яго перакладчьцкі талент найбольш ярка выявіўся ў час працы над Свяшчэнным Пісаннем. Будны, як вядома, перакладаў Біблію на польскую мову, якая на той час, побач са старабеларускай, царкоўнаславянскай і лацінскай з'яулялася адной з літаратурных моў Беларусі.
Anne Frank Essay Research Paper What do
Anne Frank Essay, Research Paper What do you know about Anne Frank? If you don?t know a lot about her I will help you. Anne Frank lived from 1929-1945. She was a young adult who kept an account of everything that went on from 1943-1945 when she was in hiding. Her diary was later published a year after her death, the name of the book was Diary of a Young Girl.
Эсэ па публіцыстыцы Янкі Купалы
Адбудова Беларусі. Незалежнасць. Незалежная дзяржава і яе народы. Моладзь ідзе! Пасіўнасць беларуса: талерантнасць беларуса, усясветная вайна Захаду, торжышча. Больш самачыннасці (артыкулы 1919 года). Стыль публіцыстыкі Янкі Купалы, аўтар у творах.