Реферат: Хелл, Максимилиан - Refy.ru - Сайт рефератов, докладов, сочинений, дипломных и курсовых работ

Хелл, Максимилиан

Рефераты по истории » Хелл, Максимилиан

Введение
1 Биография
2 Публикации

Введение

Максимилиан Хелл (венг. Hell Miksa, имя при рождении — Maximilian Hцll, (1720 −1792)) — венгерский астроном и священник-иезуит.

1. Биография

Был третьим сыном от второго брака отца, Матиаса Корнелиуса Хелла, имел в общей сложности 21 братьев и сестер. В 1738 вступил в Орден иезуитов. Изучал философию и математику в Вене (1740—1743), затем там же (1745—147) — теологию, в 1751 стал священником. В 1755 был назначен директором Венской обсерватории, опубликовал Ephemerides astronomicae ad meridianum Vindobonensem (Астрономические эфемериды для меридиана Вены).

В 1761 наблюдал прохождение Венеры по диску Солнца в Норвегии (которая в то время являлась частью Дании), в городе Вардё (70°23' северной широты). Для наблюдения прохождения Венеры 1769 Хелл вместе со своим помощником Я.Сахновичем вновь организовал экспедицию в Вардё, которая продлилась больше двух лет. Он покинул Вену 28 апреля 1768 и вернулся лишь 12 августа 1770. В экспедициях Хелл не ограничивался только астрономическими задачами, параллельно он вёл изучение истории, этнографии, географии, метеорологии. Наиболее ценным результатом двух его полярных экспедиций были наблюдения прохождения Венеры, опубликованные в 1770 в Копенгагене.Солнечный параллакс по данным Хелла имел значение 8,70", в то время как другие авторы получали значения, заключавшиеся в пределах от 8,55 до 8,86". В 1780-х годах предложил ввести три новых созвездия — Лютня Георга и два Телескопа Гершеля — Большой и Малый[1]. Эти названия не были приняты астрономическим сообществом и быстро исчезли с карт звездного неба. Помимо астрономии, занимался магнитотерапией, пробовал лечить пациентов с помощью стальных магнитов, которым придавалась форма, соответствующая участкам организма, нуждающимся в лечении. Описал многочисленные случаи успешного лечения в своем трактате Introductio ad utilem usum Magnetis ex chalybe, опубликованном в 1762[2]. Работа Хелла с магнитами оказала сильное влияние на одного из его младших академических коллег — Ф. Месмера. Был избран иностранным членом Шведской королевской академии наук (1771).

В его честь назван кратер на Луне.

2. Публикации

Elementa Algebrae Joannis Crivelli magis illustrata et novis demonstrationibus et problematibus aucta. Vindobonae, 1745. (Book of Joannis Crivelli, updated by Maximilian Hell)

Adiumentum Memoriae manuale chronologico-genealogico-historicum. Mьnchen, 1750 йs Ingolstadt, 1763.

Compendia varia praxesque operationum arithmeticarum, itemque regulae aureae simplicis compositae etc. cumprimis ad usus mercatorum et civiles applicatae. Claudiopoli, 1755.

Elementa mathematica naturali philosophiae ancillantia ad praefixam in scholis normam concinnata. I. Elementa Arithmeticae numericae et litteralis seu Algebrae. Claudiopoli, 1755.

Exercitationum mathematicarum partes tres. Vindobonae, 1755.

Ephemerides astronomicae ad meridianum Vindobonensem. Vindobonae 1756—1793.

Exercitationum mathematicarum partes tres, una cum Exercitationibus arithmeticis et regula Rabbatae, Anatocismi et iuris civilis de quarta Falcidia. Viennae, 1759.

Elementa Algebrae Authore R. P. Maximiliano Hell e S. J. Posnaniae, typis S. J. 1760.

Dissertatio complectens calculos accuratissimos transitus Veneris per discum Solis in tertiam Iuni 1769. praedicti, methodosque varias observationem hanc instituendi. Viennae, 1760.

Kurzer Unterricht der Oster-Feyer fьr den ungelehrten, gemeinen Mann, samt der grьndlichen Wiederlegung einer Schrift, welche Herr Christoph Sigismund Schumacher, Calender-Schreiber in Dresden unter den Innschrift: Untersuchung der Oster-Feyer von anno 1700 bis 2500 verfasst u. anno 1760 in Druck gegeben hat. Wien, 1760.

Introductio ad utilem usum Magnetis ex chalybe. Viennae, 1762.

Transitus Veneris ante discum Solis anni 1761. die Astron. 5. Junii calculis definitus et methodo observandi illustratus a Max. Hell S. J. Vindobonae, й.n.

Tabulae Solares ad Meridianum Parisianum, quas novissimis suis observationibus deduxit vir celeberrimus Nicolaus Ludovicus de Caille… Cum supplemento reliquarum tabularum solarium, quas supputavit Maximilianus Hell Astronomus Caesareo-Regius. Editio post primam Parisianam anni 1758 altera et auctior. Vindobonae, 1763.

Tabulae lunares ad meridianum Parisianum, quas supputavit vir Cl. Tobias Mayer. — cum supplemento reliquarum tabularum Lunarium D. Cassini, de la Lande et P. Hell. Bйcs, 1763.

Tabulae planetarum Saturni, Jovis, Martis, Veneris et Mercurii ad Meridianum Parisianum, quas supputavit vir cel. D. Ioannes Cassini … correctis typi erroribus et adiectis tabulis perturbationum, aberrationum et nutationum D. de la Lande, D. Euleri, D. Mayer cum earumdem praeceptis concinnatis a P. Max. Hell. Viennae, 1763.

Dissertatio de satellite Veneris a pluribus Astronomis viso, illusione optica. Viennae, 1765.

Elogium Rustici Tyrolensis Petri Anich Oberperfuessensis coloni, tornatoris etc. Viennae, 1766.

Observationes astronomicae ab anno 1717. ad annum 1752. a patribus Soc. Jesu Kцgler etc. Pekini factae et a P. Augustino Hallerstein S. J. Tribunalis mathematici Praeside 1772 collectae, ac in Europam missae. Ad fidem autographi Manuscripti edidit P. Hell. Viennae, 1768.

Observatio transitus Veneris ante discum Solis die 3. Junii anno 1769. Wardoлhusii etc. Hafniae, 1770.

Dissertatio de parallaxi Solis ex Observationibus Transitus Veneris 1769. Viennae, 1772.

Methodus astronomica sine usu Quadrantis vel Sectoris aut alterius cuiusvis instrumenti in gradus circuli divisi … elevationem cujusvis in continente siti loci accuratissime determinandi. Wien, 1775.

Max Hell’s Schreiben ьber die alhier in Wien entdeckte Magnetenkur, an einen seiner Freunde. Wien, 1775.

Unpartheiischer Bericht der alhier gemachten Entdeckungen der kьnstlichen Stahlmagneten in verschiedenen Nervenkrankheiten. Wien, 1775.

Erklдrung ьber das zweite Schreiben Herrn D. Mesmers die Magnetenkur betreffend an das Publikum. Wien, 1775.

Von der wahren Grцsse, die der Durchmesser des vollen Mondes zu haben scheint, wenn man mit freyem Auge ansieht. (Beytrдge zu den verschiedenen Wissenschaften, 1775.)

Monumenta aere perenniora inter astra ponenda etc. Wien, 1789.

Tabula geographica Ungariae veteris ex historia Anonymi Belae regi notarii. Pestini, 1801.

Sacharum praeservativum adversus scorbutum cum Epistola D. Alberitz Med. Doctoris. (?)

Литература

Колчинский И.Г.,Корсунь А.А.,Родригес М.Г. Астрономы.Биографический справочник. — Киев: Наукова думка, 1977.

Ссылки

Максимилиан Хелль

Магнитотерапия — немного истории

Источник: ru./wiki/Хелл,_Максимилиан